Oaza - miejsce spotkania i dialogu religii i kultur

Jacek

O miłości i przyjaźni oraz nienawiści i wrogości w życiu codziennym.

Z natchnionych Pism dowiadujemy się, że są one napisane w tym celu by człowiek był w pełni przygotowany do wszelkiego dobrego dzieła.

2 Tym. 3:16,17
Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauczania, do upominania, do prostowania, do karcenia w prawości, aby człowiek Boży był w pełni umiejętny, całkowicie wyposażony do wszelkiego dobrego dzieła.

Są to napomnienia od Boga dla naszego dobra.

Sura 39:23
Bóg natchnął najpiękniejsze opowiadanie - Księgę, zawierającą podobne do siebie powtórzenia, od których cierpnie skóra tych, którzy się boją swego Władcy; potem ich skóra i ich serca stają się miękkie na napomnienie Boga. To jest droga Boga, którą On prowadzi, kogo chce. A kogo On sprowadzi z niej, to nie ma już dla niego żadnego przewodnika.

Pismami mamy się napominać, karcić oraz uczyć. Skoncentrujemy się na napominaniu i karceniu.
Księga przysłów wiąże karcenie z miłością. Proszę sprawdźmy”

Przysłów 12:1
Kto miłuje karcenie, ten miłuje poznanie, lecz kto nienawidzi upomnienia, jest nierozumny.

O wzajemnej miłości świadczy to czy się nawzajem ostrzegamy, napominamy i karcimy. Tak postępują prawdziwi przyjaciele.

Sura 9:71
Wierzący mężczyźni i wierzące kobiety są dla siebie nawzajem przyjaciółmi. Oni nakazują sobie to, co uznane, a zakazują sobie tego, co naganne. Oni odprawiają modlitwę i dają jałmużnę, są posłuszni Bogu i Jego Posłańcowi. Tym Bóg okaże miłosierdzie. Zaprawdę, Bóg jest potężny, mądry!

Obowiązek napominania spoczywa przede wszystkim na osobach mających usposobienie duchowe. Najlepiej zrobić to nim człowiek popadnie w grzech.

Galatów 6: 1,2
Bracia, jeśli nawet jakiś człowiek uczyni fałszywy krok, zanim to sobie uświadomi - wy, którzy macie kwalifikacje duchowe, próbujcie skorygować takiego w duchu łagodności, bacząc każdy na samego siebie, żebyś czasem i ty nie był kuszony. Jedni drugich brzemiona noście i w ten sposób spełnijcie prawo Chrystusowe.

Jeżeli to jest możliwe, trzeba napomnieć kogoś w cztery oczy. Możemy w ten sposób pozyskać brata.

Mateusza 18:15
Jeśli zaś twój brat popełni grzech, idź i jego winę odsłoń między tobą a nim samym. Jeśli cię posłucha, pozyskałeś swego brata.

Osoba bojąca się Boga z radością przyjmie napomnienia.

Psalmy 141:5
Gdyby mnie smagał prawy, byłaby to lojalna życzliwość, a gdyby mnie upominał, byłby to olejek na głowę, przed którym moja głowa nie chciałaby się wzbraniać. Bo i tak trwałaby moja modlitwa w czasie ich nieszczęść.

Jeżeli to nie pomaga, napominajmy przy świadkach. Skorzystają na tym też obserwatorzy.

1 Tym. 5:20
Tych, którzy trwają w grzechu, upominaj wobec wszystkich obserwatorów, aby pozostali też odczuwali bojaźń.

Napominanie przynosi korzyść wiernym.

Sura 51:55
I napominaj! bo, zaprawdę, napominanie przynosi korzyść wiernym!

Kto napomina znajdzie więcej łaski u Boga.

Przysłów 28:23
Kto upomina człowieka, znajdzie potem więcej łaski niż ten, który schlebia swym językiem.

Jeżeli widząc swe uchybienia będziemy sobie schlebiać, a więc aprobować i poprzez akceptację niejako zachęcać się do grzechu staniemy się obłudnikami szerzącymi zepsucie.

Sura 9:67
Obłudni mężczyźni i obłudne kobiety nakazują sobie wzajemnie to, co jest zakazane, a powstrzymują się od tego, co jest uznane, i zaciskają ręce. Oni zapomnieli o Bogu i On o nich zapomniał. Zaprawdę, obłudnicy szerzą zepsucie!.

Oczywiście, jeżeli napomnienie nie pomaga musimy kogoś skarcić. Możemy tym uratować czyjeś życie.

Przysłów 19:18
Karz swego syna, gdy jeszcze jest nadzieja; i nie kieruj pragnienia swej duszy ku temu, by poniósł śmierć.
Być może skarcone osoby poprawią się, a Bóg może przebaczy im grzechy.

Sura 4:20
Karćcie mężczyznę i niewiastę złapanych na wszetecznym uczynku, choćby oboje wolni byli, a jeżeli tknięci żalem poprawią się, przebaczcie im. Bóg jest pobłażający i miłosierny.

Jeżeli miłujemy karcenie miłujemy też poznanie. Jeżeli nienawidzimy upomnienia jesteśmy głupcami.

Przysłów 12:1
Kto miłuje karcenie, ten miłuje poznanie, lecz kto nienawidzi upomnienia, jest nierozumny.

Jeżeli w sytuacji gdy niezbędne okazuje się skarcenie, a my zwlekamy narasta zło.

Kaznodziei 8:11
Ponieważ wyrok za zły czyn nie jest wykonywany szybko, przeto serce synów ludzkich całkowicie nastawiło się w nich na wykonywanie zła.

Karcenie niedoświadczonych może uczynić z nich roztropnych. Może nabiorą zrozumienia, może posiądą wiedzę ?

Przysłów 19:25
Uderz szydercę, by niedoświadczony stał się roztropny; należy też upominać odznaczającego się zrozumieniem, by poznał wiedzę.

Jeżeli widzimy brata, który grzeszy czy to słowem czy uczynkiem musimy go skorygować. Jeżeli tego nie zrobimy będzie to świadczyło o nienawiści do niego.

Kapłańska 19:17
Nic wolno ci w swym sercu nienawidzić swego brata. Masz zdecydowanie upominać swego towarzysza, abyś razem z nim nie ponosił grzechu.

A kto nienawidzi jest zabójcą i nie ma szansy na życie wieczne.

1 Jana 3:15
Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest zabójcą, a wiecie, że w żadnym zabójcy nie pozostaje życie wieczne.

Napominanie jest więc obowiązkiem.

Sura 6:69
I na tych, którzy są bogobojni, nie ciąży w niczym obowiązek żądania rachunku, lecz tylko napominania. Być może, oni będą bogobojni!

Szerzej problem ten opisano w proroctwach Ezechiela. Dowiadujemy się tam, że jeżeli nie ostrzeżemy grzesznika lub prawego który chce zgrzeszyć będziemy winni krwi. Możemy stracić duszę grzesznika lub prawego i swoją, jeżeli ostrzeżemy możemy uratować i grzesznika lub prawego i siebie.

Ezechiela 3: 17-21
„Synu człowieczy, uczyniłem cię strażnikiem dla domu Izraela, a ty słuchaj mowy z moich ust i ostrzegaj ich ode mnie. Gdy mówię niegodziwemu: ‚Na pewno umrzesz’, a ty go nie ostrzegasz i nie przemówisz, by ostrzec niegodziwego przed jego niegodziwą drogą w celu zachowania go przy życiu, to on, będąc niegodziwym, umrze w swym przewinieniu, lecz jego krwi będę się domagał z twojej ręki. Jeśli jednak ty ostrzegłeś niegodziwego, a on się nie odwraca od swej niegodziwości i od swej niegodziwej drogi, to umrze z powodu swego przewinienia, ty zaś uratujesz swą duszę. A gdy ktoś prawy odwraca się od swej prawości i popełnia niesprawiedliwość, a ja położę przed nim przyczynę potknięcia, to on umrze, gdyż go nie ostrzegłeś. Umrze za swój grzech i nie będzie się pamiętać jego prawych czynów, których dokonał, lecz jego krwi będę się domagał z twojej ręki. A jeśli ty ostrzegłeś prawego, żeby ten prawy nie grzeszył, i on nie grzeszy, to na pewno będzie dalej żył, gdyż został ostrzeżony, a ty uratujesz swą duszę”.

Jeżeli coś umiemy czynić a tego nie czynimy to jest już nasz grzech osobisty.

Jakuba 4:17
Jeśli zatem ktoś umie czynić to, co słuszne, a jednak tego nie czyni, jest to jego grzech.

Trwamy rozmyślnie w grzechu

Hebrajczyków 10:26-31
Bo jeśli rozmyślnie trwamy w grzechu po otrzymaniu dokładnego poznania prawdy, to już nie pozostaje żadna ofiara za grzechy, lecz tylko jakieś straszliwe oczekiwanie sądu oraz ognista zazdrość, która ma strawić przeciwników. Każdy, kto zlekceważył prawo Mojżeszowe, umiera bez współczucia na podstawie świadectwa dwóch lub trzech. Jak myślicie, o ileż surowsza kara należy się temu, kto podeptał Syna Bożego i za pospolitą uznał wartość krwi przymierza, którą został uświęcony, oraz ze wzgardą znieważył ducha niezasłużonej życzliwości? Znamy bowiem tego, który rzekł: „Pomsta jest moja, ja odpłacę”; i znowu: „Jehowa będzie sądził swój lud”. Straszliwa to rzecz wpaść w ręce Boga żywego.

Nagana nie jest więc czymś przykrym lecz przeciwnie czymś pożądanym. Jeżeli nie będziemy się bać nagany ganiącego, będziemy zachowywać pokorę, będziemy kochać Boga to być może Bóg nas pokocha.

Sura 5:54
O wy, którzy wierzycie! Jeśli ktoś z was odrzuci swoją religię... Bóg niebawem przyprowadzi ludzi, których pokocha i oni Jego pokochają; oni będą pokorni względem wiernych, a dumni wobec niewiernych; będą walczyli na drodze Boga i nie będą się bać nagany ganiącego. To jest łaska Boga. A Bóg jest wszechobejmujący, wszechwiedzący!

Od tego zależy nasze szczęście.

Hioba 5:17
Oto szczęśliwy jest człowiek, którego Bóg upomina; a karcenia od Wszechmocnego nie odrzucaj!

Wzywajmy więc do dobrych czynów, nakazujmy to co uznane; być może będziemy szczęśliwi.

Sura 3:104
I niech powstanie spośród was naród, który wzywa do dobra, nakazuje to, co jest uznane, i zakazuje tego, co jest naganne. Tacy będą szczęśliwi!

Nie wiem czy wszystkie wersety pasują i dobrze komentują poruszaną myśl.
Może są inne, które lepiej oddadzą myśli lub naświetlą inną istotną, ale nie poruszoną prze ze mnie kwestię.
Bardzo proszę o komentarze, uwagi, sprostowania błędów oraz inne wersety, które lepiej oddadzą poruszone przeze mnie myśli.
Asalam aleykum.