Oaza - miejsce spotkania i dialogu religii i kultur

Sahar Al-Lakhistaniyya

Masz rację - autorem "Kozła ofiarnego" jest Girard. A mnie chodziło w tamtym poście o książkę Cailloisa "Żywioł i ład" Mr. Green

. Ale właściwie obie mogą być dla Wojciecha ciekawe.

Sahar to imię. Al-Lakhistaniyya to nazwisko.

Sahar Al-Lakhistaniyya

Wojciech

Tak, cos tam o tym Zaltisie slyszalem od znajomego rodzimowiercy pruskiego. Mam w domu jakis zbiorek podan z tamtego regionu, w tej chwili nie pamietam tytulu.

A co do Kotuli, to najmocniej w pamieci utkwilo mi zakonczenie jego ostatniej ksiazki "Przeciw urokom" (wydanej juz posmiertnie), w ktorej w zakonczeniu zalil sie, ze ma 80 lat i czuje, ze jego czas dobiega konca czujac przy tym jakas nute zalu z powodu niespelnienia, zmarnowania czasu - nalezy tu wyjasnic, ze jego dorobkiem jest ponad 600 publikacji z dziedziny etnografii regionu rzeszowskiego.

Szaman

Szaman

Sahar Al-Lakhistaniyya

Wiesz, tak sie składa, że ja się od paru lat m. in. naukowo zajmuję teorią (a raczej teoriami) konwersji i badaniem konwersji na różne religie (ze szczególnym uwzględnieniem islamu, ale to tylko "szczegół badawczy"). I motywacji konwersji (tudzież rewersji) jest o wiele więcej i są o wiele głębsze niż "moda". W każdym indywidualnym przypadku można znaleźć i wyróżnić z tuzin czynników. A spłycanie pewnych rysujących się prądów do pojęcia "mody" zbyt czesto jest:
a) nadmiernie upraszczające i przez to fałszujące obraz
b) krzywdzące
c) charakterystyczne dla dziennikarzy, którzy wszystko chcą mieć ujęte w jasne i klarowne hasełka, które zmieszczą się w paru linijkach Twisted Evil

Teorie antropologiczne i psychologiczne konwersji mówią o co najmniej 7 głównych grupach czynników, motywów i "styli" konwersji.
A nawet jeśli ktoś zainteresował się daną religią czy kulturą w wyniku pewnej jej popularności czy "mody", i w efekcie nastąpiła jego konwersja (na d. religię) lub identyfikacja (z d. kulturą), to nic to nie ujmuje ani głębokości, ani autentyczności jego ostatecznego doświadczenia mistycznego bądź tożsamościowego.

Co do reguł "organizacji" - jasne, że nie ma tu stałych reguł. Ale jest pewna wyraźna prawidłowość.

BTW, druga i trzecia część Twojego pytania do Wojciecha zajeżdża mocno pod politykę, więc nie liczyłabym na wyrozumiałość apolitycznego i antypolitycznego Inquisitio Twisted Evil

Wojciech

Niestety nie dysponuje danymi statystycznymi na ten temat Szamanie. Jeśłi chodzi o środowiska satanistyczne to z tego co ja się spotkałem stopień przenikania jest raczej niski. Obiło mi sie o uszy, że jakies osoby nba swojej drodze duchowej przechodziły ocierały się o to i o to, ale osobiscienikogo takiego nie znam. Wg mnie przyczyną jest to, że satanizm mimo wszystko jest zbyt mocno związany z chrześcijaństwem i nie jest związany z naszym kręgiem kulturowym. Jakby nie było satanizm wywodzi się z chrześcijaństwa.

Co do śerodowisk neonazistowskich, to wiem, iż są przypadki budzących śmiech odzywek typu "heil Perun" z dłonia wyciągnięta do góry, jednak są to sytuacje marginalne i wynikają raczej z niezrozumienia przez owych ludzi jednej i drugiej idei.

Co do nacjonalizmu to odsetek jest raczej spory, przy czym charakter i siła owego nacjonalizmu jest są różne. Należy tu jednak zaznaczyć, że to pobudki nacjonalistyczne kierują ludzi do poznania swoich religijnych korzeni, nie zaś na odwrót. Jako ciekawostkę można tu podac pewne nacjonaliztyczne forum (nie bedę zamnieszczał, bo nie wiem czy wolno, jakby co to na priv), gdzie użytkownicy zgodnie odpowiedzieli, że bycie nacjonalistą i katolikiem jest ze sobą nierozerwalnie związane (!).

Tak samo mozna spotkać jedna ludzi o pogladach lewicowych, liberalnych, nawet anarchizujacych. Co ciekawe, robiona kiedyś przez nas samych na sobie anieta wykazała, że osoby czeroiące inspirację z przyrody (ekorodzimowiercy) są bardziej liberałami, zas etnorodzimowiercy konserwatystami. Są jednak pewne wyjątki od tej reguły, np ja mimo konika etnorodzimiwierczego jestem raczej liberałem.

Sahar Al-Lakhistaniyya

Tak się zaczęłam zastanawiać... Wojciechu, czy rodzimowiercy (mam tu na myśli słowiańskich, polskich) określają (i traktują) swoje doświadczenie swoistego "odkrycia" tej wiary i odnalezienia się w niej jako konwersję (przyjęcie religii) czy jako rewersję (powrót do religii - to taka opozycja convert vs. revert)? Jak sami, na zewnętrzny i na własny użytek nazywacie ten proces? Chodzi mi o "uśrednione" zdanie rodzimowierców i o Twoje własne. Pytam, bo w moich badaniach czasem okazuje się to być kwestią zdumiewająco dyskusyjną...

Wojciech

myslę, że jako rewersję, nigdy wcześniej się nad tym nie zastanawiałem. W każdym razie znamienne jest sformułowanie "powrót do korzeni". W większości przypadków (z tego co się orintuję) wybór rodzimowierstwa nie był podyktowany poszukiwaniami religijnymi a właśnie sięgnięciem do korzeni. Jest to cecha dość charakterystyczna. Poczucie związku z korzeniami jest tu kluczowe. U mnie osobiście w momencie wkroczenia na rodzimowierczą ścieżkę wystąpił stan, jakbym dostał pewne wezwanie od przodków. Miałem też wrażenie, że obudził sie we mnie z tysiącletniego snu mały poganin, który zostałw specjalny sposób "przemycony" w kodzie gernetycznym z nastawionym zegarem na pobudke właśnie teraz. Może to głupie, sam juz o tym zapomniałem, ale takie własnie uczucie na poczatku miałem. Dziekuję, za przypomnienie mi o tym.

Bożywoj

Witam wszystkich!
Rodzimowiercą właściwie nie jestem, ale silnie sympatyzuję z tym ruchem i sporo zajmuję się badaniem religii naszych przodków.
W moim przypadku, oprócz tego co wspomniał Wojciech, dodał bym jeszcze starania o odkłamanie historii. Istnieje spora przepaść pomiędzy wiedzą zawartą we współczesnych opracowaniach historycznych i podręcznikach o historii, kulturze i religii Słowian a opinią na ten temat przeciętnego Polaka.
Kościół nigdy nie traktował pogan jako równoprawnego partnera do rozmowy i czyni tak do dzisiaj. Tak samo jak Wojciechowi nie zależy mi na tym by nawrócić Polaków na rodzimowierstwo (nie ma na to szans), ale na tym by Polacy mieli świadomość swej przeszłości i obiektywną ocenę faktów na temat koegzystencji i dialogu religijnego w Polsce (w średniowieczu i obecnie).

Sahar Al-Lakhistaniyya

Szaman

Hm, bardzo Ci Sahar za ten cierpliwy wykładzik dziękuję, chociaż zastanawiam się po co Ty mi to wszystko w ogóle piszesz [ Mr. Green

] po tym, gdy ja tylko z dwóch wymienionych przez Ciebie powodów zainteresowania ludźmi etnoreligijnym dziedzictwem przeszłości, wyróżniłem ten związany z determinantami globalizacyjnymi, bo tak należałoby je właściwiej nazwać

Wartości doświadczeń religijnych czy religijno- mistycznych kogokolwiek deprecjonować nie śmiem

BTW: O doświadczeniach mistycznych sensu stricte tutaj tak po mojej najmojszej [ Wink

] prawdzie ze względu na ich treść rodzimowierczą, a więc związaną zbyt silnie [chociaż dokładnym i szczegółowym opisem nie dysponujemy] z jakąś tradycją religijną, to na razie tutaj nie mówimy

Na gruncie religioznawstwa, takiego sztywniacko-akademickiego, o doświadczeniu mistycznym najlepiej i najbezpieczniej jest mówić wtedy, gdy doświadczenie takie zawiera treść, która dotychczas uznane za "kanoniczne/ortodoksyjne" treści religijne transcenduje i wykracza poza nie; nieprzypadkowo bowiem Sahar Kościół odnosił się wobec mistyków zawsze podejrzliwie i uznawał ich objawienia z oporami lub je odrzucał .. no i z tego co wiem to np.: sufi też niejednokrotnie kroczyli w swej mistyce po ostrzach życia i śmierci Wink

Sahar Al-Lakhistaniyya

Szaman